Δεν γράφω για να με πούνε λογοτέχνη.
Γράφω, γιατί μόνο η δημιουργία μου γεμίζει τη ζωή μου. Εγώ, αντί να πηγαίνω στα καζίνα και στις κοσμικές συγκεντρώσεις, προτιμώ να γράφω και να ζωγραφίζω…”
Μίμης Φωτόπουλος
Ένα επίκαιρο ποιήμα απο τον αγαπημενο ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ για τους άνεργους ηθοποιούς που το επάγγελμα τους πλήττεται φοβερά τους τελευταίους μήνες. Ανήκει στην ποιοτική του συλλογή ''Μπουλούκια'' που δεν είχε απήχηση επειδή συνέπεσε η κυκλοφορία της με την 28η Οκτωβρίου 1940!
Περιγράφει τις δυσκολίες του επαγγέλματος των ηθοποιών,που χωρίς δεκάρα θεωρούνταν άνθρωποι του περιθωρίου, και ολοένα περίμεναν κάποιο θιασάρχη να τους προσφέρει δουλειά.
Στέκι τους το παλιό καφενείο στην Ομόνοια με το όνομα ''Στέμμα''.Εκεί ακριβώς ο Αλέκος Σακελλάριος ''ανακάλυψε'' τη Γεωργία Βασιλειάδου που για χρόνια ήταν παροπλισμένη και σκεφτόταν ν ' αποσυρθεί...
ΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΙΡΜΑ
Μήνες τώρα κάθονται στο “Στέμμα”
και ζούνε με μια χίμαιρα
και κάποιο ψέμα.
Προσμένουν ένα θιασάρχη
να τους αγκαζάρει
για κάποια μακρινή επαρχία
και να συνεχιστεί η θλιβερή τους ιστορία.
Τα δυο, που οικονομήσανε για σήμερα
τσιγάρα, τάχουν καπνίσει,
κι έχουν αρχίσει
τα νεύρα τους να σπάνε.
Το γκαρσόνι τους κοιτάζει αυστηρά
– τους ρώτησε όλους στη σειρά –
δεν πήρε κανένας τους πιοτό.
Κι είναι σωστό
να πιάνουν αδίκως το τραπέζι;
Μια γριά θεατρίνα
– είχε παίξει κάποτε και στην Αθήνα –
με παράπονο κοιτάζει
τις καινούριες. Τα μάτια της σκεπάζει,
κι ονειροπολεί περασμένες ιστορίες
που όλες έχουν γραφτεί στις επαρχίες.
Κι είν’ όλοι τους σα να μη ζούνε
τους κυκλώνουν τόσοι πόνοι!
Κι όλο προσμένουν κάποιο θεατρώνη.
Γράφω, γιατί μόνο η δημιουργία μου γεμίζει τη ζωή μου. Εγώ, αντί να πηγαίνω στα καζίνα και στις κοσμικές συγκεντρώσεις, προτιμώ να γράφω και να ζωγραφίζω…”
Μίμης Φωτόπουλος
Ένα επίκαιρο ποιήμα απο τον αγαπημενο ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ για τους άνεργους ηθοποιούς που το επάγγελμα τους πλήττεται φοβερά τους τελευταίους μήνες. Ανήκει στην ποιοτική του συλλογή ''Μπουλούκια'' που δεν είχε απήχηση επειδή συνέπεσε η κυκλοφορία της με την 28η Οκτωβρίου 1940!
Περιγράφει τις δυσκολίες του επαγγέλματος των ηθοποιών,που χωρίς δεκάρα θεωρούνταν άνθρωποι του περιθωρίου, και ολοένα περίμεναν κάποιο θιασάρχη να τους προσφέρει δουλειά.
Στέκι τους το παλιό καφενείο στην Ομόνοια με το όνομα ''Στέμμα''.Εκεί ακριβώς ο Αλέκος Σακελλάριος ''ανακάλυψε'' τη Γεωργία Βασιλειάδου που για χρόνια ήταν παροπλισμένη και σκεφτόταν ν ' αποσυρθεί...
ΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΙΡΜΑ
Μήνες τώρα κάθονται στο “Στέμμα”
και ζούνε με μια χίμαιρα
και κάποιο ψέμα.
Προσμένουν ένα θιασάρχη
να τους αγκαζάρει
για κάποια μακρινή επαρχία
και να συνεχιστεί η θλιβερή τους ιστορία.
Τα δυο, που οικονομήσανε για σήμερα
τσιγάρα, τάχουν καπνίσει,
κι έχουν αρχίσει
τα νεύρα τους να σπάνε.
Το γκαρσόνι τους κοιτάζει αυστηρά
– τους ρώτησε όλους στη σειρά –
δεν πήρε κανένας τους πιοτό.
Κι είναι σωστό
να πιάνουν αδίκως το τραπέζι;
Μια γριά θεατρίνα
– είχε παίξει κάποτε και στην Αθήνα –
με παράπονο κοιτάζει
τις καινούριες. Τα μάτια της σκεπάζει,
κι ονειροπολεί περασμένες ιστορίες
που όλες έχουν γραφτεί στις επαρχίες.
Κι είν’ όλοι τους σα να μη ζούνε
τους κυκλώνουν τόσοι πόνοι!
Κι όλο προσμένουν κάποιο θεατρώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου