Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών και το ποίημα...

Μετά τον ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ απ' το 1989... εδώ... τώρα...

Ποτέ δεν είν' αργά...

Καπετάνιε μου...

O CAPTAIN! MY CAPTAIN! BY WALT WHITMAN (READ BY TOM O'BEDLAM)

O Captain! My Captain!

BY WALT WHITMAN

O Captain! my Captain! our fearful trip is done,

The ship has weather’d every rack, the prize we sought is won,

The port is near, the bells I hear, the people all exulting,

While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring;

                         But O heart! heart! heart!

                            O the bleeding drops of red,

                               Where on the deck my Captain lies,

                                  Fallen cold and dead.

O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;

Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills,

For you bouquets and ribbon’d wreaths—for you the shores a-crowding,

For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;

                         Here Captain! dear father!

                            This arm beneath your head!

                               It is some dream that on the deck,

                                 You’ve fallen cold and dead.

My Captain does not answer, his lips are pale and still,

My father does not feel my arm, he has no pulse nor will,

The ship is anchor’d safe and sound, its voyage closed and done,

From fearful trip the victor ship comes in with object won;

                         Exult O shores, and ring O bells!

                            But I with mournful tread,

                               Walk the deck my Captain lies,

                                  Fallen cold and dead.

ΠΗΓΗ : https://www.poetryfoundation.org/poems/45474/o-captain-my-captain

μετάφραση γκουγκλ

Ω, καπετάνιος! κύριε μου! το τρομακτικό ταξίδι μας γίνεται,
Το πλοίο έχει weather'd κάθε ράφι, το βραβείο που επιδιώξαμε κερδίζεται,
Το λιμάνι είναι κοντά, τα κουδούνια που ακούω,
Ενώ παρακολουθείτε τα μάτια σταθερή καρίνα, το σκάφος ζοφερή και τολμηρή?                       

Αλλά καρδιά! καρδιά! καρδιά!                           
O τις αιμορραγικές σταγόνες κόκκινου,                             
Όταν στο κατάστρωμα βρίσκεται ο Καπετάνιος μου,                                 
Πτώθηκε κρύο και νεκρό.

Ω, καπετάνιος! κύριε μου! σηκώστε και ακούστε τα κουδούνια.
Ανεβείτε - για εσάς η σημαία χτυπάει - για εσάς τα τριφύλλια,
Για σας ανθοδέσμες και κορδέλες στεφάνια-για σας τις ακτές α-συνωστισμό,
 Για σένα καλούν, την ταλαντευόμενη μάζα, τα ανυπόμονα πρόσωπά τους γυρίζοντας.                       

Εδώ καπετάνιος! αγαπητέ Πάτερα!                           
Αυτό το χέρι κάτω από το κεφάλι σου!                             
Είναι ένα όνειρο ότι στο κατάστρωμα,                               
Έχετε πέσει κρύο και νεκρό.
Ο καπετάνιος μου δεν απαντά, τα χείλη του είναι χλωμό και ανοιχτό,
Ο πατέρας μου δεν αισθάνεται το χέρι μου, δεν έχει παλμό ούτε επιθυμία,
Το πλοίο είναι αγκυροβολημένο και ασφαλές, το ταξίδι του κλειστό και τελειωμένο,
Από το φοβερό ταξίδι το νικηφόρο πλοίο έρχεται με το κέρδος του αντικειμένου.                          Exult

O ακτές, και δαχτυλίδια O κουδούνια!                           
Αλλά με πένθιμο πέλμα,                             
Περπατήστε στο κατάστρωμα που βρίσκεται ο Καπετάνιος μου,                               
 Πτώθηκε κρύο και νεκρό. n / a
...............................................................

Ο τάφος του στο κοιμητήριο 

My foothold is tenon'd and mortis'd in granite; 

I laugh at what you call dissolution; 

And I know the amplitude of time.

...................................

Μετά τον ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ απ' το 1989... εδώ... τώρα...

Ποτέ δεν είν' αργά...

Καπετάνιε μου...

Lalio