ο τζαναμπέτης και η ποίηση

Το λέει (την αρχή ) ο Κωνσταντάρας στον Τζαναμπέτη (στο 48 : 06 περίπου... ) 

"[Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα…]  

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα 
είδα το βράδυ αυτό. 
Κάποια χρυσή, λεπτότατη 
στους δρόμους ευωδιά.  

Και στην καρδιά 
αιφνίδια καλοσύνη. 
Στα χέρια το παλτό,
στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.

 Ηλεκτρισμένη από φιλήματα  θα ’λεγες την ατμόσφαιρα.
Η σκέψις, τα ποιήματα, βάρος περιττό.
 Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
 Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε  το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιάν ανέλπιστη χαρά, για ποιές αγάπες για ποιό ταξίδι ονειρευτό."

Κρίμα για τον ποιητή να χάσει την ζωή του

Τῶν δίσκων ἤ τῶν δισκῶν;

Lamprini T.